„Wiem, że ty nie znikniesz…”                                                         PL/ ENG 

 

   Wieczór wigilii Bożego Narodzenia. Widzimy starszego mężczyznę, który sprzedaje drewniane instrumenty, w oddali - gwar przechodzących postaci, zainteresowanych wyłącznie kupnem choinek, z obojętnością mijają stoisko z instrumentami. Tylko chłopiec prawdziwie spotyka się z muzykiem, jest zaciekawiony jego światem.

     Kim jest chłopiec, który do końca historii towarzyszy muzykowi? Jaki świat odsłania przed nim? Który z bohaterów wyznacza drogę spotkania?

    Chłopiec najpierw odkrywa przed muzykiem obraz kamienicy. W jej  rozświetlonych oknach, których odsłony przypominają otwieranie adwentowego kalendarza,  starszy mężczyzna widzi osoby, które doświadczają samotności, zdrady, smutku, nudy… Co można im ofiarować? W jaki sposób? 

Jak ożywić świat „niechcianych” instrumentów? Czy muzyka może otworzyć granice domów, mieszkań, własnych przyzwyczajeń i uprzedzeń? Czy w tym dorosłym świecie, można zaufać prostocie dziecięcego świata i równocześnie nie stać się śmiesznym i naiwnym?

    Fabuła filmu splata różne historie ludzi, którzy żyjąc obok siebie są odosobnieni. Opowieść wymaga odpowiedzi na pytania związane z problemem zamknięcia i wzajemnym poszukiwaniem siebie. 

    Chłopiec odkrywa również świat wzajemności, dialogu, spotkania, którego doświadczenie wymaga trudnej drogi. Starszy mężczyzna pokonuje ją, powoli idąc krętami schodami, aby otworzyć drzwi, za którymi ukazuje się świat, o którym marzył. Czy marzenie to jednak jest prawdziwe, czy jest tylko snem… 

 

Obrazy budują sceny, które wprowadzają w poetykę symbolicznej przypowieści. Fabuła rozpisana jest pomiędzy ciemnością nocy i blaskiem dnia, obrazuje świat przemiany, odchodzenia i narodzin, ukazuje życie - w swojej ciągłości uobecnione w jednej osobie - dziecka i zarazem starszego mężczyzny. 

    Słyszymy muzykę - powracający refren kolędy, której przesłanie wpisane jest w filmową opowieść. Tytuł filmu nawiązuje do historii „Dziewczynki z zapałkami” - baśni Christiana Andersena. Słowa „Ja wiem, że ty znikniesz…” wypowiedziane przez dziewczynkę, w chwili śmierci, otwierają perspektywę innego życia, które jednak nie znika…

​

ENG

 

A winter night, the night of Christmas Eve. We can see an elderly man selling wooden musical instruments. Somewhere far, we can hear the hustle and bustle of the passersby, interested only in buying Christmas trees, who pay no heed to the instrument stand as they pass it. Only a boy truly meets the musician and is intrigued by his world.

Who is this boy, following the musician until the end of the story? What world does he reveal to the musician? Which of the characters determines the course of the encounter?

First, the boy uncovers before the musician the image of the apartment building. In its well-lit windows, reminiscent of the Advent calendar, the old man can see people who experience loneliness, betrayal, sadness and boredom. What could be offered to them – and how? How could the world of "unwanted" instruments be brought to life? Could music open the boundaries of people's homes, habits and prejudices? Can the simplicity of a child's world be trusted in this adult world, and not become ridiculous and naive?

The plot interweaves different stories of people who live side by side, and yet are alienated from each other. The story demands answers to questions about the problem of alienation and our quest for each other.

The boy also discovers a world of reciprocity, dialogue, and encounter, which presupposes a challenging road. The elderly man trudges along it slowly making his way up a winding staircase to open the door, which reveals the world of his dreams. But is the dream real, or is it just a dream?

 

The images create scenes evoking the poetics of a symbolic parable. The plot spans the darkness of night and the brightness of the day. It captures the world of transition, of passing away and being born, and it portrays life in its continuity made present in one person, both a child and an elderly man at once.

The music that we hear is a recurring chorus of a Christmas carol, whose message is inscribed in the story. The title of the short is an allusion to "The Little Match Girl", a fairy tale by Hans Christian Andersen. The words uttered by the girl at the moment of her death: “I know that you shall disappear” , open the prospect of another life, one which does not disappear.

​

​